Ήρθα για λίγο...

Χρόνια μου πολλά!!!

Το ξέρω χάθηκα....και πάλι θα χαθώ μετά από αυτή την ανάρτηση βεβαίως βεβαίως!!

Έτσι, πέρασα να σας πω ένα γεια, και να ευχηθώ σε όλους και όλες όσες γιορτάζουν

σήμερα! 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ!!

Εμείς μετακομίσαμε πριν το Πάσχα, αλλά να σας πω την αλήθεια....ακόμα προσπαθώ

να βάλω μια τάξη στο σπίτι. Και πότε να προλάβω δλδ  που λείπω σχεδόν όλη μέρα στη δουλειά.

Είχαμε και διάφορες αναποδιές...στη μετακόμιση πάνω χτύπησα στο κεφάλι και έκανα

λίγα ραμματάκια! Μου ήρθε το καπό του αυτοκινήτου στο κεφάλι! Πάει...πέρασε κι αυτό!

Πριν 2 εβδομάδες τράκαρε ο άντρας μου και είχε και τα παιδιά μέσα στο αυτοκίνητο!

Ευτυχώς όμως φορούσαν ζώνες και δεν έπαθαν τίποτα! Το αμάξι όμως είναι ακόμα

στο συνεργείο! 

Φανταστείτε τι λαχτάρα πήρα όταν με πήρε στη δουλειά μια φίλη μου 

και μου το είπε!!! Μέχρι να πάω στο σημείο που έγινε το ατύχημα ήμουν σε κατάσταση πανικού...

παρόλο που μου είχε πει η φίλη μου ότι είναι καλά, αν εγώ δεν έβλεπα με τα μάτια μου

δεν πίστευα τίποτα!!

Και μη χειρότερα...γι αυτό φίλες μου...ΥΓΕΙΑ!!

Οι λαμαρίνες...λαμαρίνες είναι, θα φτιάξουν!!

Αυτά τα λίγα!

Έχω χαθεί κι από το fb...δεν έχω βάλει ακόμα ίντερνετ και τηλέφωνο στο σπίτι!

Θα γίνει κι αυτό από βδομάδα...και τότε θα είμαι πιο συνεπής...ελπίζω!!!

Σας φιλώ προς το παρόν!

Να έχετε ένα όμορφο Σαββατοκύριακο!!

Δε θέλει πολύ να γίνει το κακό!!

Δεν είμαι καλά!!! Καθόλου καλά ομως!!

Θα σας πω αυτό που έζησα εγώ την Κυριακή το πρωί για να προσέχετε μανούλες!!

Είμαι στο σπίτι εγώ με τα 3 μου αγόρια, ο άντρας μου λείπει στο γραφείο.

Αποφασίζω να φτιάξω γεμιστά. Τα 2 μικρά έπαιζαν και ο μεγάλος έγραφε

έκθεση. Τελειώνω τα γεμιστά και διαπιστώνω ότι δεν έχω αλουμινόχαρτο!!

Τι να κάνω τώρα; Ξεκλείδωσα την εξώπορτα και χτύπησα δίπλα στη γειτόνισσα, 

η οποία έχει μια μικρούλα! Της ζήτησα αλουμινόχαρτο και της είπα να φέρει τη

μικρή της να παίξει με τα μικρά μου για να μπορέσω εγώ να κοιτάξω λίγο

τα μαθήματα με τον μεγάλο! 

Μη φανταστείτε ότι το δίπλα διαμέρισμα είναι μακριά....1,-1,5 μέτρο το πολύ

είναι η πόρτα της απο τη δικιά μου! Με το που άνοιξε την πόρτα βγήκαν και 

τα παιδιά μου έξω...μαζί μου...τα έβλεπα όλα!! Είχαν μπλεχτεί στα πόδια μου....

Μου είπε η γειτόνισσα ότι θα ντύσει τη μικρή και θα έρθουν!

ΟΚ!!

Μπαίνω μέσα και κλείνω την πόρτα...η αλήθεια είναι ότι δεν κλείδωσα, πόσην ώρα

θα έκαναν να έρθουν???

Έτρεχαν τα παιδιά μέσα στο σπίτι...και εγώ μπήκα στην κουζίνα να βάλω 

το ταψί στο φούρνο! Φωνάζω του Γιώργου να φέρει την έκθεση στην κουζίνα

να τη δώ και λέω και του Μάνου να μαζέψει τα μικρά τουβλάκια για να μη

βάλει η μικρή τίποτα στο στόμα της!!

Πόσην ώρα πέρασε βρε κορίτσια μέχρι να κοιτάξω λίγο την έκθεση

και να βάλω το ταψι στο φούρνο...5-7 λεπτά...σίγουρα όχι παραπάνω!!!

Το μικρό...ετών ούτε 2,5 ακόμα δεν το έβλεπα, αλλά ήμουν σίγουρη ότι θα

είναι στο δωμάτιο και θα παίζει!

Χτυπάει το θυροτηλέφωνο και ακούω τον γιό της μανάβισας από κάτω να μου λέει:

"Έλα Κωνσταντίνα...εγώ τον έχω!!!!"

"Ποιόν;;" του λεώ εγώ...

"Τον Στέφανο!!!" μου απαντάει!!!!!!!!!!!!!

ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ ΕΠΑΘΑ!!!!!!!!!!

Κατέβηκα γρήγορα 3 ορόφους με τα πόδια και βγήκα έξω και είδα

τον Θέμη να τον κρατάει αγκαλιά!! Αυτό με τα καλτσάκια...όπως ήταν μέσα

στο σπίτι!!

Δεν ξέρω πως έγινε...μπαίνοντας εγώ στο σπίτι, τον έκλεισα έξω;;;

Άνοιξε αθόρυβα την πόρτα και βγήκε;;;;

Θα σας γελάσω....
κατέβηκε μόνο του 3 ορόφους, άνοιξε την εξώπορτα και έφυγε!!!!!!!!!!!!!

Έπαθα μεγάλο σοκ...όταν μου είπε ότι τον βρήκε στη μέση του δρόμου και έκοβε

πέρα...εκείνη τη στιγμή ερχόταν αυτοκίνητο! Τον είδε ο γείτονας, και κατέβηκε 

γρήγορα απο το αυτοκίνητο στη μέση του δρόμου και έκανε νόημα στον άλλον οδηγό

να σταματήσει! Έτσι τον έπιασε και μου τον έφερε!

Τον ρώτησε που πάει και του απάντησε με ένα χαμογελο....
"βότα"...(βόλτα)!!!!

Σκέφτομαι τα χειρότερα....

τι θα μπορούσε να είχε συμβεί αν τελικά ο Θέμης δεν βρισκόταν τυχαία

εκείνη την ώρα εκεί...αν ήταν καθημερινή και είχε τρελή κίνηση με αυτοκίνητα που

έχει συνήθως τις καθημερινές μιας και το σπίτι μας είναι πάνω σε κεντρικότατο δρόμο!

Δε μπορώ να ηρεμήσω....κλαίω όλη μέρα...έχω να κοιμηθώ 2 βράδια!!

Ο άντρας μου επιμένει να φύγουμε απο αυτό το σπίτι και να νοικιάσουμε 

μια μονοκατοικία καλά περιφραγμένη για να έχουν τα παιδιά χώρο να παίζουν!!

Έχουμε ξεκινήσει και ψάχνουμε...οπότε θα με χάσετε για λίγο καιρό!

Εννοείτε ότι από χθές έφερα και την κοπέλα στο σπίτι να απασχολεί το μικρό και να 

τη συνηθίζει σιγά σιγά...αν και δεν είχα σκοπό να την ξεκινήσω ακόμα, αλλά 

μετά απο αυτό που έπαθα δε μπορώ μόνη...αλλιώς βλέπουν 2 μάτια...αλλιώς τα 4!!

Τα παιδιά πρέπει οπωσδήποτε κάπως να απασχολούνται για να μην κάνουν 

ζουζουνιές....κι εγώ δεν μπορώ όλη μέρα να είμαι από πάνω τους. Κάποιος 

πρέπει να μαγειρέψει...να πλύνει....να κάνει έστω τα βασικά του σπιτιού!

Έτσι κι αλλιώς εγώ το έχω πάρει απόφαση και κάνω μόνο όσα βλέπει η πεθερά...

αλλά και πάλι για να γίνουν αυτά θέλουν λίγο χρόνο. 

Εννοείτε κλειδώνω πόρτες και μπαλκονόπορτες για να μη βγαίνει έξω μόνος του

γιατί μπορεί να γίνει πολύ επικίνδυνο!!

Αυτά είχα να σας πώ....κι εσείς να προσέχετε τα μικρά σας και να μην τα 

αφήνετε ΠΟΤΕ ΠΟΤΕ από τα μάτια σας!!!

το αγορίστικο μπλουζάκι έγινε κοριτσίστικο!!

Να' μαι κι εγώ....!!!!!!!!

Θα σας δείξω σήμερα ένα μπλουζάκι που έφτιαξα για τη μικρή μου 

ανηψούλα!!! Ναι...επιτέλους και ένα θηλυκό στο σόι μου!!!

Το μικρούλι μεγάλωσε και δεν του κάνουν τα ρουχαλάκια του πια!!

Έτσι, έκανα ένα ξεκαθάρισμα για να βρω τα πιο unisex να τα δώσω στη 

μικρή μας!!

Μέσα σε όλα βρήκα και ένα μπλουζάκι το οποίο ήταν ουδέτερο χρώμα

αλλά είχε κάποιες στάμπες. Σκεφτόμουν να το κάνω ξεσκονόπανο...αλλά το λυπόμουν, 

γιατί το είχε φορέσει πολύ λίγο!

Μονόχρωμο και απλό μεταμορφώθηκε, από αγορίστικο σε κοριτσίστικο!!!

 

Σκέφτηκα λοιπόν, να βρώ τρόπο για να καλύψω αυτούς τους λεκέδες

(οι οποίοι δε φαίνονται στη φώτο καλά...) και το αποτέλεσσμα με ενθουσίασε!!

Δείτε λοιπόν, βήμα βήμα πως μπορείτε να μεταμορφώσετε ένα μπλουζάκι,

χωρίς να έχετε γνώσεις ζωγραφικής και χωρίς ραπτομηχανή ή ράψιμο με το χέρι!!!

Βρήκα από το ίντερνετ το σχέδιο που μου άρεσε και το εκτύπωσα....

 

Χρειάστηκα ένα πινέλο, ένα χρώμα για ύφασμα, ένα φύλλο καρμπόν

 και 1 αυτοκόλλητη επιγονατίδα!

Εγώ που έχω αγόρια δεν προλαβαίνω να αγοράζω επιγονατίδες γιατί έρχονται συνέχεια με σχισμένες φόρμες! Αυτές όμως που μου είχαν μείνει

ήταν τζιν και τα αγόρια δε θέλουν επιγονατίδες στο τζιν!!

Ξεπατίκωσα το σχέδιο μου με το καρμπόν πάνω στο μπλουζάκι...

στη συνέχεια, το έβαψα με το χρώμα για ύφασμα με ένα λεπτό πινέλο....

 

Ζωγράφισα και επιπλέον καρδούλες για καλύψω τις μικρές στάμπες.

 Με ένα μαρκαδόρο γκλίτερ για ύφασμα έκανα μικρές λεπτομέριες....

 

Έκοψα τις καρδούλες και σχημάτισα πάνω στο τζιν το περίγραμμά τους και το έκοψα...

 

Τοποθέτησα τις καρδιές πάνω στο μπλουζάκι και τις σιδέρωσα καλά.

Σιδέρωσα και όπου υπήρχε ζωγραφισμένο μπλουζάκι για να "κλειδώσει" το χρώμα...

Και έτοιμο....

 

Δεν έγινε πολύ όμορφο;

Αν έχετε κι εσείς αγοράκι και ένα μικρότερο κοριτσάκι...σκεφτείτε να κάνετε κάποιες 

αλλαγές στα αγορίστικα ρούχα τους!

Ή ακόμα κι αν κάποιος λεκές δε βγήκε από κάποιο ρούχο, μπορείτε έτσι να τον 

καλύψετε!!

Εγώ πάντως, σκέφτομαι να φτιάξω με αυτόν τον τρόπο δικά μου απλά.

μονόχρωμα μπλουζάκια!!

Φιλιά πολλά και καλή εβδομάδα να έχουμε!!!!!!

Φτιάξαμε τη δική μας σκηνή ινδιάνων....

Καλησπέρα φίλες μου!!!!

Επιτέλους τελειώσαμε το "έργο" μας....

Πριν λίγο καιρό, είχαμε πάει επίσκεψη σε ένα φίλο των παιδιών. Το οποίο παιδάκι,

έχει τόοοοοοοοοοοοοοοοσα πολλά παιχνίδια, μα τόοοοοοοοοσα πολλά....

όχι ότι εμείς δεν έχουμε, αλλά τόσα πολλά...όχι, δεν έχουμε. 

Φυσικό και επόμενο ήταν τα παιδάκια μου να ζηλέψουν!!

Τι ζήλεψαν; Μια σκηνή ινδιάνων  πάνω σε μια βάση, με λιμνούλα και τοτέμ!!!

  

Και τότε, έβαλα μπρος το μυαλουδάκι μου....πως θα μπορούσαμε 

να το φτιάξουμε χωρίς να ξοδευτούμε!! Γιατί η αλήθεια είναι ότι το συγκεκριμένο

παιχνίδι είναι πολύ γνωστής φίρμας παιχνιδιών και θα μου στοίχιζε ο 

κούκος αηδόνι να τους το αγοράσω. Και τώρα δεν είναι καιρός για έξοδα!!!

Εμπρός λοιπόν καλό μου μυαλουδάκι....σκέψου, σκέψου, σκέψου....

Τότε θυμήθηκα ότι κάπου έχω κρυμμένα κάτι ξυλάκια από κινέζικο εστιατόριο!

Ωραία, θα φτιάξουμε τη σκηνή...

Χρειάστηκα 7 ξυλάκια τα οποία τα ένωσα με θερμοκόλλα...

 

 

Το ένα άνοιγμα το έκανα λίγο μεγαλύτερο για να γίνει η πόρτα....

 στη συνέχεια το έβαψα με σπρέυ...

Βρήκα ένα κομμάδι mdf και το πέρασα με ένα χέρι βελατούρα, για να φτιάξουμε 

τη βάση...

 με λίγη γυψόγαζα έφτιαξα μια λιμνούλα!! Όταν στέγνωσε, τους έδωσα τα ακρυλικά

μου χρώματα και τους άφησα να ζωγραφίσουν τη βάση και τη λίμνη...

 

Ντύσαμε τη σκηνή με χαρτόνι και κάναμε ομορφιές με λίγη τσόχα!

Έμενε το τοτέμ...και τότε σκέφτηκε ο Μάνος μου να χρησιμοποιήσουμε ένα 

μπουκαλάκι από αυτά που είχαν περισσέψει τα Χριστούγεννα που είχαμε φτιάξει τους χιονάνθρωπούς μας!!

Τους το ζωγράφισα...τα κολλήσαμε...

 

 

και το παιχνίδι άρχισε αμέσως!!!!!!!!!!!!!!!!

 Στήσανε τ' ανθρωπάκια τους, τα ψαράκια τους, τη φωτιά τους...

κι έτοιμα!!

καλή εβδομάδα!!!

Ξύλινα κουτιά που έγιναν σκαμπό - αποθηκευτικός χώρος!!

Καλημέρα σας!!

Όπως θα ξέρετε οι περισσότεροι ίσως, εμείς είμαστε από την Κρήτη...και ξέρουμε

από καλό λάδι!!! Η μοίρα όμως μας έστειλε μακριά από τους δικούς μας

και έτσι μετακομίσαμε στην Πελοπόννησο...που και εδώ επίσης ξέρουν από καλό λάδι!!!

Όμως...το δικό μας προϊόν είναι πάντα το καλύτερο!!

Γιατί σας τα λέω όλα αυτά;

Γιατί κάθε χρόνο ο πεθερός μου, μας στέλνει το λαδάκι μας, από τις 

ελιές μας, που εμείς λόγο απόστασης δε μπορούμε να πάμε να το μαζέψουμε,

οπότε μας το μαζεύουν οι γονείς μας και μας το στέλνουν!!

Μας στέλνουν τενεκέδες μέσα σε ξύλινα κουτιά, πρόχειρα φτιαγμένα γιατί 

που να φανταστεί ο πεθερός μου ότι εγώ θα τα αξιοποιήσω κι αυτά...

 

...και έχω μαζέψει πολλά!!! Κρίμα να τα πετάξω...μιας και τα

βρήκα πολύ πρακτικά στο να αποθηκεύω πράγματα!!

Έτσι λοιπόν, αποφάσισα να τα σουλουπώσω λιγάκι και να μην είναι 

σε τέτοιο χάλι...

Τα έβαψα...

τα ζωγράφισα....

τις εικόνες τις βρήκα από το διαδίκτυο γιατί δεν είχα έμπνευση!!

Στη συνέχεια, βρήκα κάτι κομμάτια ξύλου τα οποία τα κόλλησα με ατλακόλ, 

για να μη φεύγουν από τη θέση τους. Βρήκα κάτι περισσεύματα από 

δερματίνη που είχα ντύσει κάποια στιγμή τις καρέκλες της κουζίνας μου, έκοψα αφρολέξ

ελάχιστα  μεγαλύτερο από τις διαστάσεις του καπακιού...

 

και με το καρφωτικό στερέωσα τη δερματίνη...

 

Εύκολα και γρήγορα έφτιαξα δύο υπέροχα σκαμπουδάκια ενώ ταυτόχρονα

είναι και αποθηκευτικός χώρος για τα παιχνίδια τους....

 

 

 

Δεν είναι πολύ ωραία;

 

 Καμία σχέση με την αρχική τους μορφή!!!

Σας φιλώ!!!