Τα πρωινά της Κυριακής...τα λατρεύω!!!!!
Ιδίως φέτος που το πρόγραμμα του μπαμπά είναι πιο χαλαρό και τον έχουμε κοντά
μας αυτά τα πρωινά!
Τη νύχτα, συνήθως κατά τις 4, όταν ξυπνάει ο μικρός, τον παίρνω αγκαλιά
στο κρεβάτι μας για να καταφέρουμε να κοιμηθούμε μέχρι το πρωί....
στο κρεβάτι μας για να καταφέρουμε να κοιμηθούμε μέχρι το πρωί....
διαφορετικά κάθε μια ώρα ξυπνάει!!
Τις Κυριακές τα πρωινά όμως, δεν ξυπνάμε το πρωί 3 στο κρεβάτι...
αλλά 5!!!
Ξέρουν ότι ο μπαμπάς το πρωί δεν θα πάει στο γραφείο και ένας ένας έρχεται
στο κρεβάτι μας χωρίς να το καταλάβουμε!!
Όχι....ύπνο, δεν ευχαριστιώμαστε...πονάει λίγο ο σβέρκος...λίγο η μέση...
αλλά έχουμε χορτάσει αγκαλιές και φιλιά!!
Όταν ανοίξουμε τα μάτια μας κοιταζόμαστε καλά καλά να δούμε
ποιόν έχουμε δίπλα μας...και αρχίζουμε τα πειράγματα και τις αγκαλίτσες!!
Δεν έχει σημασία που ο μεγάλος μου σε λίγους μήνες κλείνει τα 7,
παιδάκι είναι ακόμα...και θέλει κι αυτό αγκαλίτσα!
Πολλοί μου λένε ότι τα κακομαθαίνω....
απο πότε η αγκαλιά είναι "κακό μάθημα";
Αν αυτό είναι κακομάθημα...τότε ναι, εμάς τα παιδιά μας
είναι κακομαθημένα....θέλουν την αγκαλιά μας, τα φιλιά μας και τα παιχνίδια μας
στο κρεβάτι...και όχι μόνο!!!!!!
Όλο μια αγκαλιά θέλουν...και πάντα τους τη δίνουμε και πάντα ΘΑ τους τη
δίνουμε όταν τη χρειάζονται!
Σε λίγες μέρες έρχεται ο μπαμπάκας μου!
Τι κι αν σε 1 χρόνο γίνομαι 40, τι κι αν ο μπαμπάκας μου είναι 75...
θέλω να τον δώ και να χωθώ στην αγκαλιά του όπως τότε!!
Έχω να τον δώ έναν ολόκληρο χρόνο και μου έλειψε πολύ!
Για κάποιους είμαστε παιδιά...για κάποιους είμαστε γονείς...όπως και
να έχει η αγκαλιά της μάνας και του πατέρα με το παιδί του...όσο χρονών κι αν
είναι....
είναι ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΗ!!!
Αυτά...έτσι απλά,
ήθελα αν το μοιραστώ μαζί σας!!!!!!!!
Φιλιά