Δε θέλει πολύ να γίνει το κακό!!

Δεν είμαι καλά!!! Καθόλου καλά ομως!!

Θα σας πω αυτό που έζησα εγώ την Κυριακή το πρωί για να προσέχετε μανούλες!!

Είμαι στο σπίτι εγώ με τα 3 μου αγόρια, ο άντρας μου λείπει στο γραφείο.

Αποφασίζω να φτιάξω γεμιστά. Τα 2 μικρά έπαιζαν και ο μεγάλος έγραφε

έκθεση. Τελειώνω τα γεμιστά και διαπιστώνω ότι δεν έχω αλουμινόχαρτο!!

Τι να κάνω τώρα; Ξεκλείδωσα την εξώπορτα και χτύπησα δίπλα στη γειτόνισσα, 

η οποία έχει μια μικρούλα! Της ζήτησα αλουμινόχαρτο και της είπα να φέρει τη

μικρή της να παίξει με τα μικρά μου για να μπορέσω εγώ να κοιτάξω λίγο

τα μαθήματα με τον μεγάλο! 

Μη φανταστείτε ότι το δίπλα διαμέρισμα είναι μακριά....1,-1,5 μέτρο το πολύ

είναι η πόρτα της απο τη δικιά μου! Με το που άνοιξε την πόρτα βγήκαν και 

τα παιδιά μου έξω...μαζί μου...τα έβλεπα όλα!! Είχαν μπλεχτεί στα πόδια μου....

Μου είπε η γειτόνισσα ότι θα ντύσει τη μικρή και θα έρθουν!

ΟΚ!!

Μπαίνω μέσα και κλείνω την πόρτα...η αλήθεια είναι ότι δεν κλείδωσα, πόσην ώρα

θα έκαναν να έρθουν???

Έτρεχαν τα παιδιά μέσα στο σπίτι...και εγώ μπήκα στην κουζίνα να βάλω 

το ταψί στο φούρνο! Φωνάζω του Γιώργου να φέρει την έκθεση στην κουζίνα

να τη δώ και λέω και του Μάνου να μαζέψει τα μικρά τουβλάκια για να μη

βάλει η μικρή τίποτα στο στόμα της!!

Πόσην ώρα πέρασε βρε κορίτσια μέχρι να κοιτάξω λίγο την έκθεση

και να βάλω το ταψι στο φούρνο...5-7 λεπτά...σίγουρα όχι παραπάνω!!!

Το μικρό...ετών ούτε 2,5 ακόμα δεν το έβλεπα, αλλά ήμουν σίγουρη ότι θα

είναι στο δωμάτιο και θα παίζει!

Χτυπάει το θυροτηλέφωνο και ακούω τον γιό της μανάβισας από κάτω να μου λέει:

"Έλα Κωνσταντίνα...εγώ τον έχω!!!!"

"Ποιόν;;" του λεώ εγώ...

"Τον Στέφανο!!!" μου απαντάει!!!!!!!!!!!!!

ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ ΕΠΑΘΑ!!!!!!!!!!

Κατέβηκα γρήγορα 3 ορόφους με τα πόδια και βγήκα έξω και είδα

τον Θέμη να τον κρατάει αγκαλιά!! Αυτό με τα καλτσάκια...όπως ήταν μέσα

στο σπίτι!!

Δεν ξέρω πως έγινε...μπαίνοντας εγώ στο σπίτι, τον έκλεισα έξω;;;

Άνοιξε αθόρυβα την πόρτα και βγήκε;;;;

Θα σας γελάσω....
κατέβηκε μόνο του 3 ορόφους, άνοιξε την εξώπορτα και έφυγε!!!!!!!!!!!!!

Έπαθα μεγάλο σοκ...όταν μου είπε ότι τον βρήκε στη μέση του δρόμου και έκοβε

πέρα...εκείνη τη στιγμή ερχόταν αυτοκίνητο! Τον είδε ο γείτονας, και κατέβηκε 

γρήγορα απο το αυτοκίνητο στη μέση του δρόμου και έκανε νόημα στον άλλον οδηγό

να σταματήσει! Έτσι τον έπιασε και μου τον έφερε!

Τον ρώτησε που πάει και του απάντησε με ένα χαμογελο....
"βότα"...(βόλτα)!!!!

Σκέφτομαι τα χειρότερα....

τι θα μπορούσε να είχε συμβεί αν τελικά ο Θέμης δεν βρισκόταν τυχαία

εκείνη την ώρα εκεί...αν ήταν καθημερινή και είχε τρελή κίνηση με αυτοκίνητα που

έχει συνήθως τις καθημερινές μιας και το σπίτι μας είναι πάνω σε κεντρικότατο δρόμο!

Δε μπορώ να ηρεμήσω....κλαίω όλη μέρα...έχω να κοιμηθώ 2 βράδια!!

Ο άντρας μου επιμένει να φύγουμε απο αυτό το σπίτι και να νοικιάσουμε 

μια μονοκατοικία καλά περιφραγμένη για να έχουν τα παιδιά χώρο να παίζουν!!

Έχουμε ξεκινήσει και ψάχνουμε...οπότε θα με χάσετε για λίγο καιρό!

Εννοείτε ότι από χθές έφερα και την κοπέλα στο σπίτι να απασχολεί το μικρό και να 

τη συνηθίζει σιγά σιγά...αν και δεν είχα σκοπό να την ξεκινήσω ακόμα, αλλά 

μετά απο αυτό που έπαθα δε μπορώ μόνη...αλλιώς βλέπουν 2 μάτια...αλλιώς τα 4!!

Τα παιδιά πρέπει οπωσδήποτε κάπως να απασχολούνται για να μην κάνουν 

ζουζουνιές....κι εγώ δεν μπορώ όλη μέρα να είμαι από πάνω τους. Κάποιος 

πρέπει να μαγειρέψει...να πλύνει....να κάνει έστω τα βασικά του σπιτιού!

Έτσι κι αλλιώς εγώ το έχω πάρει απόφαση και κάνω μόνο όσα βλέπει η πεθερά...

αλλά και πάλι για να γίνουν αυτά θέλουν λίγο χρόνο. 

Εννοείτε κλειδώνω πόρτες και μπαλκονόπορτες για να μη βγαίνει έξω μόνος του

γιατί μπορεί να γίνει πολύ επικίνδυνο!!

Αυτά είχα να σας πώ....κι εσείς να προσέχετε τα μικρά σας και να μην τα 

αφήνετε ΠΟΤΕ ΠΟΤΕ από τα μάτια σας!!!